bloki parametryczne 2D (wkrótce)
Kontekst
Bloki parametryczne to bloki, które zawierają nie tylko czystą geometrię, ale także pewne metadane, które wpływają na geometrię (na przykład ich rozmiar, widoczność). Metadane kontrolują sposób, w jaki zachowują się odniesienia do bloku . W ten sposób rozmiar i wygląd bloku parametrycznego można modyfikować bez edytowania definicji bloku.
Schemat
Ten przepływ pracy opisuje jeden ze sposobów pracy z blokami parametrycznymi 2D, wykorzystując niektóre zaawansowane funkcje oferowane przez BricsCAD do tworzenia tych bloków.
Jednym z przypadków użycia bloków parametrycznych 2D są symbole architektoniczne. Symbol użyty w tym przykładzie to proste sparametryzowane drzwi.
Tworzenie geometrii
Aby zapewnić łatwy dostęp do wszystkich niezbędnych narzędzi, warto ustawić obszar roboczy na Rysowanie.
Geometria będzie zawierać elementy reprezentujące trzy różne konfiguracje drzwi. Konfiguracje te nazywane są stanami widoczności. Podczas tworzenia geometrii zostaną narysowane jednostki dla wszystkich stanów.
W tym przykładzie geometria bloku będzie wyglądać następująco:

Dodawanie stanów widoczności
Aby rozpocząć tworzenie stanów widoczności, otwórz panel Stany widoczności. Aby to zrobić, przejdź do zakładki Parametryczne 2D na wstążce. W panelu Operacje kliknij przycisk Widoczność (lub kliknij prawym przyciskiem myszy wstążkę i wybierz ). Polecenie PANELSTANÓWWIDOCZNOŚCIOTWÓRZ można również uruchomić w wierszu poleceń.
Więcej informacji na temat stanów widoczności można znaleźć w artykule Stany widoczności panel.
Następnie zdefiniowane zostaną trzy stany symbolu drzwi. Stany te są tworzone jako wartości parametru widoczności . Operację tę można wykonać za pomocą wspomnianego powyżej panelu Stany widoczności.
Przepływ pracy dla tego zadania jest następujący:
- Utwórz parametr widoczności.
- Dodaj do niego trzy stany.
- Dodaj jednostki do parametru.
- Spraw, aby dołączone elementy były widoczne lub niewidoczne w zależności od tego, który stan jest aktywny.
Aby dodać stany widoczności do bloku, wykonaj następujące kroki:
- Otwórz rysunek bloku.
- Aby dodać parametr widoczności, kliknij przycisk Dodaj parametr (
) w górnej części panelu Stany widoczności . Zostanie utworzony nowy parametr, a jego nazwa będzie dostępna do edycji. W tym przykładzie parametr widoczności zostanie nazwany Kąt.
- Aby dodać stan, kliknij przycisk +Dodaj stan pod etykietą nazwy parametru . Tworzony jest nowy stan widoczności, a jego nazwa jest dostępna do edycji. W tym przykładzie nazwy trzech stanów widoczności to Otwarty, Połowa Otwarty i Zamknięty.
- Aby dodać jednostki do stanu, najedź kursorem na etykietę nazwy stanu i kliknij przycisk menu (
), który pojawi się po prawej stronie. Z menu kontekstowego wybierz Ustaw elementy jako widoczne. Ta opcja umożliwia wybranie elementu, które będą widoczne tylko dla tego stanu. Aby dołączyć jednostki do każdego z trzech stanów, wykonaj następujące kroki:
- Uaktywnij stan Otwarty i dodaj linię pionową oraz większy łuk.
- Uaktywnij stan Półotwarty. Obikety dodane do Otwórz zostaną ukryte. Dodaj pochyloną linię i mniejszy łuk.
- Aktywuj stan zamknięcia. Jednostki Otwarte i Pół Otwarte będą ukryte. Ponieważ podmioty dla innych stanów zostały automatycznie ukryte po ich dołączeniu, nie trzeba wprowadzać żadnych zmian. Dzieje się tak w przypadku ostatniego stanu parametru.
Uwaga:- Gdy określony stan widoczności jest aktywny, aby wyświetlić elementy, które są ukryte dla tego stanu, kliknij przycisk menu (
) w prawym górnym rogu panelu, a następnie kliknij Pokaż niewidoczne. Ukryte elementy będą pokazane w kolorze jasnoniebieskim. Aby je ponownie ukryć, odznacz opcję Pokaż niewidoczne.
- Istnieje drugi sposób dodawania obiektu do parametru widoczności. Kliknij przycisk strzałki (>) po prawej stronie nazwy jednego z nazw stanów. Otworzy się nowy panel specyficzny dla stanu. Następnie kliknij przycisk Wybierz dodaj (
) w górnej części panelu i wybierz żądane elementy.
- Aby usunąć elementy z parametru widoczności, kliknij przycisk strzałki (>), a następnie kliknij przycisk Wybierz usuń (
) i wybierz elementy, które mają zostać usunięte z parametru.
- Jeśli przez pomyłkę niektóre jednostki zostaną określone jako widoczne we wszystkich stanach parametru, pojawią się one w panelu specyficznym dla stanu z etykietą Widoczne dla wszystkich stanów tego parametru. Te jednostki są nadmiarowe i powinny zostać usunięte z parametru.
- Aby usunąć wiele elementów jednocześnie, zaznacz je za pomocą Shift. Następnie kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Usuń z parametru.
- Aby edytować widoczność elementów dla określonego stanu, uaktywnij stan i kliknij przycisk strzałki (>). Zostanie otwarty panel specyficzny dla stanu i zostanie wyświetlona lista zawierająca jednostki dołączone do parametru. Po lewej stronie każdej etykiety elementu znajduje się ikona oka. Jeśli nad ikoną oka znajduje się pochylona linia (
), element jest ukryta dla tego stanu. Kliknięcie ikony spowoduje przełączenie widoczności tego podmiotu.
Oto jak blok będzie wyglądał dla każdego zdefiniowanego stanu widoczności:
- Zapisz rysunek bloku.
- Wstaw blok do rysunku docelowego.
- Aby zmienić stan widoczności, wykonaj następujące kroki:
- Zaznacz blok.
- Otwórz panel Właściwości i przejdź do sekcji Parametry.
- Wybierz stan widoczności z listy rozwijanej Kąt parametru.
Dodawanie krzywych odniesienia
Krzywe referencyjne to jednostki, które są tworzone na warstwie REFERENCE_CURVES . Te konkretne elementy bloku zostaną wykorzystane do wyrównania go z elementami na docelowym rysunku . Wyrównanie nastąpi podczas operacji wstawiania.
Blok zostanie umieszczony w żądanej pozycji bez konieczności wykonywania dalszych operacji edycji , takich jak przesuwanie lub obracanie.
Więcej informacji na temat krzywych odniesienia można znaleźć w artykule Polecenie KRZYWEODNIESIENIA.
Aby dodać linie odniesienia, wykonaj następujące kroki:
- Otwórz rysunek bloku.
- Uruchom polecenie KRZYWEODNIESIENIA w wierszu poleceń. Możesz także przejść do zakładki Parametry 2D na wstążce. W panelu Operacje kliknij przycisk Krzywe odniesienia.
- Wybierz cztery poziome linie reprezentujące ścianę. Linie te są teraz umieszczane na warstwie KRZYWE_ODNIESIENIA.
- Zapisz rysunek bloku. Blok będzie wyglądał tak:Uwaga: Na tym etapie blok przyciągnie krzywe odniesienia do podobnych krzywych na rysunku docelowym. W tym przypadku blok zawiera dwa razy dwie równoległe linie, z odległością przesunięcia 300 mm. W ten sposób blok ten będzie dynamicznie przyciągany do linii na docelowym rysunku , które są równoległe z przesunięciem 300 mm.
-
Wstaw blok do rysunku docelowego. Po kilku wstawieniach wynik będzie podobny do tego :
Proces wstawiania wygląda następująco:
Po uruchomieniu polecenia WSTAW zostanie otwarte okno dialogowe Wstaw blok. W sekcji Zaawansowane ustawienia upewnij się, że pole wyboru Użyj krzywych prowadzących do wstawienia jest zaznaczone, a następnie naciśnij przycisk OK. Blok zostanie załadowany i dołączony do kursora myszy. Podczas poruszania się w sąsiedztwie dwóch linii, które pasują do krzywych odniesienia w bloku, blok przyciągnie się do tych linii. Oto ujęcie tego zachowania :
Cztery niebieskie strzałki reprezentują krzywe odniesienia w bloku. Blok zostanie wyrównany do pasujących linii. Przesuwanie myszy wzdłuż linii umożliwia pozycjonowanie bloku. Kliknięcie lewym przyciskiem myszy spowoduje wstawienie bloku do rysunku, wyrównanego do pasujących linii. W tym konkretnym przypadku użycia linie na rysunku docelowym zostaną przycięte między punktami połączenia (tj. punktami , do których dołączone są strzałki krzywych odniesienia).
Jeśli linie pod kursorem myszy nie pasują do krzywych odniesienia, blok można wstawić w normalny sposób, ale nie zostanie on wyrównany z żadnymi krzywymi na rysunku docelowym. W tym przypadku, jeśli odległość między równoległymi liniami na rysunku jest inna niż 300 mm (tak jak w bloku), krzywe odniesienia nie przyciągną się do tych linii.
Uwaga: Krzywe odniesienia mogą nie działać dobrze z ograniczeniami geometrycznymi i wymiarowymi . Zachowanie bloku podczas stosowania krzywych odniesienia wraz z ograniczeniami zależy w dużym stopniu od złożoności geometrii bloku oraz liczby i rodzaju ograniczeń.Uwaga: Funkcja Rozmyte Wprowadzanie Naprowadzane parametryzuje krzywe referencyjne, aby umożliwić wstawienie bloku drzwi w ścianach (parach równoległych linii ) o różnych grubościach ścian (odległościach między liniami).
Włączanie funkcji Fuzzy InsertGuided
Aby blok drzwi był bardziej elastyczny/rozmyty, krzywe odniesienia zostaną sparametryzowane, a otaczająca geometria zostanie do nich ograniczona. W rezultacie blok parametryczny przyciągnie się do ścian o różnych grubościach ścian na rysunku docelowym.
Więcej informacji na temat tej funkcji można znaleźć w artykule Rozmyte Wprowadzanie Naprowadzane Przepływ Pracy.
Aby włączyć funkcję Rozmyte WstawianieNaprowadzane w bloku, wykonaj następujące kroki :
- Otwórz rysunek bloku.
- Uruchom polecenie KRZYWEODNIESIENIA ze wstążki lub wiersza poleceń. W tym przypadku linie odniesienia są już zdefiniowane.
- Wybierz opcję Parametryzuj. Spowoduje to automatyczne utworzenie parametrów między a krzywymi referencyjnymi (patrz Menedżer parametrów lub Przeglądarka Mechaniczna).
- Dodaj ograniczenia, aby dołączyć niektóre jednostki do sparametryzowanych krzywych odniesienia. Zobacz zdjęcie
poniżej:
W tym przypadku dodano cztery zbieżne ograniczenia między końcami krzywych odniesienia a końcami dwóch pionowych linii reprezentujących przerwę w ścianie.
- Zapisz rysunek bloku.
- Wstaw blok do rysunku docelowego. Tym razem, ze względu na dołączone do nich parametry, krzywe odniesienia
będą również przyciągane do ścian wewnętrznych, które mają inną grubość. Zobacz zdjęcie
poniżej.
Dodawanie linii odwrócenia
Inną przydatną funkcją, którą można dodać do bloków parametrycznych, jest odwracanie geometrii bloku wzdłuż określonych linii. Zadanie to można osiągnąć za pomocą parametru odwrócenia. Parametr odwrócenia spowoduje odbicie lustrzane bloku w poprzek jednej osi. W tym przykładzie zostaną dodane dwa obroty, lustrzane odbicie w poziomie i w pionie.
Aby uzyskać dostęp do funkcji przerzucania, przejdź do zakładki Parametry 2D na wstążce . W panelu Operacje kliknij przycisk LiniaOdwrócenia. Innym sposobem wykonania operacji przerzucania jest wpisanie polecenia LINIAODWRÓCENIA w wierszu poleceń.
Aby uzyskać więcej informacji na temat przerzucania linii, zobacz artykuł polecenia LINIAODWRÓCENIA.
Aby dodać jedną linię odwrócenia, wykonaj następujące kroki:
- Otwórz rysunek bloku.
- Uruchom polecenie LINIAODWRÓCENIA w wierszu poleceń i narysuj pionową linię na środku bloku . To polecenie tworzy pomarańczową linię.
- Indywidualnie wybierz jednostki do odwrócenia lub użyj opcji odwróć wszystko .
- Nadaj nazwę parametrowi flip. Ten parametr będzie nosił nazwę Odwróć_poziomo.
- Korzystając z tego samego procesu, zdefiniuj nową linię odwrócenia na środku ściany. Zostanie to nazwane
odwróć_Pionowo.
Po zdefiniowaniu linii odwrócenia, rysunek bloku będzie wyglądał następująco:
- Zapisz rysunek bloku.
- Wstaw blok do rysunku docelowego. Następnie blok można obrócić, wybierając go
i używając parametrów obracania w sekcji Parametry panelu
Właściwości
.
- (Opcjonalnie) Zmień kolor geometrii operacji bloku parametrycznego, ustawiając w razie potrzeby zmienną systemową POPERATIONSCOLOR.
- Geometrie operacji na blokach parametrycznych są domyślnie widoczne po ich utworzeniu, ale ukryte po otwarciu rysunku zawierającego bloki parametryczne. Polecenie PBLOKWYŚWIETLOPERACJE służy do ukrywania/pokazywania geometrii operacji bloku parametrycznego.
- Wizualizacja geometrii operacji parametrycznych po najechaniu kursorem na odniesienia do bloków parametrycznych jest kontrolowana przez zmienną systemową PBLOCKREFERENCEOPERATIONSVISUALIZATION (Wył) domyślnie wyłączona.
Dodawanie parametru rozciągania
Parametr stretch działa podobnie do polecenia ROZCIĄGNIJ. Może to być przydatne, gdy istnieje wiele elementów , które mają zostać rozciągnięte lub przesunięte w tym samym kierunku, na tę samą odległość, bez konieczności edytowania bloku . W tym przypadku parametr rozciągania może zastąpić kilka ograniczeń, upraszczając w ten sposób rysunek i proces parametryzacji geometrii.
Więcej informacji na temat parametru stretch można znaleźć w artykule PARAMETRYCZNEROZCIĄGANIE.
W poniższych krokach opisano, jak dodać rozciąganie parametryczne do bloku:
- Otwórz rysunek bloku.
- Uruchom polecenie PARAMETRYCZNEROZCIĄGANIE w wierszu poleceń. Możesz także przejść do zakładki Parametry 2D na wstążce. W panelu Operacje kliknij przycisk Rozciągnij.
- Utwórz wektor rozciągnięcia, wybierając dwa punkty. W tym przykładzie wektor rozciągnięcia będzie
miał swój bazowy punkt przesunięcia w punkcie oznaczonym 1, a drugi punkt przesunięcia
w punkcie oznaczonym 2. Zobacz rysunek poniżej.Uwaga:
- Kierunek tego wektora określa kierunek rozciągania, a długość tego wektora będzie początkową wartością parametru rozciągania.
- Jeśli to możliwe, wyrównaj wektor z ważną cechą/wymiarem na rysunku. W ten sposób wartość parametru rozciągania będzie miała jasne znaczenie.
- Wektor rozciągania jest rysowany delikatnym czerwonym kolorem, więc powinien być łatwy do zaobserwowania.
-
Narysuj ramkę rozciągania.
Ramka rozciągająca może być wielokątem lub prostokątem. Ramka rozciągnięcia służy do określenia, które punkty rozciągnięcia zostaną przesunięte po zastosowaniu rozciągnięcia. Przesunięte zostaną tylko punkty wybranych podmiotów (patrz w następnym kroku), które znajdują się wewnątrz ramki rozciągania.
W tym przykładzie ramka stretch będzie prostokątem oznaczonym cyfrą 3 na powyższym obrazku.
-
W razie potrzeby edytuj zaznaczenie jednostek, na które będzie miało wpływ zastosowanie rozciągnięcia. Domyślnie podmioty, które mają punkty rozciągnięcia wewnątrz ramki rozciągnięcia, są już zaznaczone.
W tym przykładzie domyślny wybór obejmuje dolną linię i dwie linie boczne prostokąta . Zobacz podświetlone linie oznaczone cyframi 1, 2 i 3 na poniższym obrazku.
- Powiązane operacje? (elementy będą podążać za punktami definicji operacji, gdy zostaną dostosowane przez inną operację) Opcja Wył odpowiadająca niepowiązanemu zachowaniu jest ustawiona jako domyślna dla nowo utworzonych operacji parametrycznych .
- Nadaj nazwę parametrowi rozciągania. W tym przykładzie parametr będzie miał nazwę Grubość.
- Zapisz rysunek bloku.
- Wstaw blok do rysunku docelowego i zmień parametr rozciągania.
Parametr Grubość bloku ma ustawioną wartość domyślną 60 mm. Parametr Grubości bloku po prawej stronie został zmieniony na 150 mm. W tym przypadku może to mieć sens ze względu na izolację.
- Parametryczne geometrie operacji blokowych są domyślnie widoczne po ich utworzeniu. Na stronie
można użyć polecenia PBLOKWYŚWIETLOPERACJE, aby je ukryć. Użyj tego samego polecenia, aby wyświetlić je z powrotem.Uwaga: Punkty operacji parametrycznych, na które ma wpływ operacja rozciągania parametrycznego , są oznaczone znakiem "X".
Edycja uchwytu bloku parametrycznego
- Odwróć
- Rozciągnij
- Przesuń
- Skala
- Obrót
- ODsuń
- Wybierz blok parametryczny na rysunku.
Wyświetlane są punkty uchwytu odpowiadające operacjom parametrycznym odniesienia bloku.
- Najedź kursorem na punkt uchwytu operacji parametrycznej.
Wyświetlana jest bieżąca wartość operacji parametrycznej.
- Kliknij punkt uchwytu operacji.
Dynamiczne pole wprowadzania jest aktywne.
Uwaga: W przypadku operacji przerzucania parametrycznego kliknij punkt uchwytu, aby wykonać odbicie lustrzane bloku. - Przeciągnij wybrany punkt uchwytu operacji.
Wartość operacji parametrycznej jest aktualizowana dynamicznie.
- Kliknij ponownie, aby ustawić nową wartość parametru lub wpisz wartość w dynamicznym polu wprowadzania.
Wygląd odwołania do bloku jest aktualizowany zgodnie z nową wartością operacji parametrycznej.